*dotyka mu futra na szyi (lub klatce piersiowej, nie wiem XD) przez chwilę przejeżdża przez nie nosem i trochę się odchyla* To ty? *nie widzi go przez gorączkę, tylko jego zarysy*

* dotyka jego nosa swoim* Tak, to ty. Miałam... koszmar... pewna ciemna postać podeszła do mnie i... zaczęła... *przełyka ślinę*

Gh... odwraca pysk... domyśl się... *lekko się rumieni*

Zrozum, to sprawy bardzo intymne... przeżyte na prawdę... może... pójdę spać... *kładzie się za Kenaiem zaś fruwa złoty motyl*

*czas się zatrzymuje, pojawia się Beatrice, która stoi w tym zatrzymanym świecie razem z Kenaiem*

Czy ty na prawdę nie rozumiesz niewidzialnych sygnałów wydawanych przez moją uczennicę. *kręci głową*
//haha, Dominika nie chce żebym to pisała XD//

Nie widzisz? Brak jej powiernika, bratniej duszy... może pokazałbyś jej, że dasz radę utrzymać wszystko w tajemnicy. *przymyka oczy*

Kiedy wiatr mocno wieje podróżnik tylko mocniej okrywa się swym płaszczem. Kiedy pojawia się słońce podróżnik zrzuca swój płaszcz i razem ze słońcem pokonują wiatr. Czy to jasne?